Road to the Jack, Dag 1 – Amsterdam – Nashville

Misschien is het je ontgaan maar mijn barbecueteam de Sea Side Smokers mag dit jaar Nederland vertegenwoordigen op de meest prestigieuze barbecuwedstrijd ter wereld, de Jack Daniel’s World Championship Invitational Barbecue. Vanwege die hele lange naam noemt iedereen dit wereldkampioenschap “the Jack”.

Voordat we deelnemen aan the Jack zullen we een paar dagen rondreizen op zoek naar bijzondere barbecuerestaurants.
Vanwege de drukte rond de herfstvakantie en bij de vernieuwde controles was ons geadviseerd om vroeg naar Schiphol te komen. En zodoende stonden we meer dan drie uur voor onze vertrektijd (11:05 uur) in de vertrekhal. Ik schrijf we want Hetty -mijn zus en online beter bekend als Hettonzo- versterkt de Sea Side Smokers bij de Jack en zal het dessert maken.

Frits had een hele vroege shuttle service genomen en had zijn bagage al ingecheckt. Wij checkten in -dat lukte gisteren online niet- en kregen een boarding card zonder stoelnummers. De dame bij de bagage-afgifte vertelde dat de vlucht overboekt was en dat we bij de gate maar even bij de desk moesten vragen. Dan ben je toch even iets minder relaxt.

Mike kwam 20 minuten na ons aan en had wel gewoon een stoel.
Na de paspoort- en securitycontroles meteen door naar de gate dus. Pas toen het boarden al bezig was kregen Hetty en ik te horen dat er plek was. De Sea Side Smokers konden met hetzelfde vliegtuig naar Chicago!

Vanwege het overboeken hadden we een vertraging van anderhalf uur. Mike had mazzel, die mocht naar business class en werd daar lekker in de watten gelegd met champagne, biefstuk en meer lekkers.
Frits was de pechvogel van de dag. Zijn koffer bleek bij aankomst niet mee gekomen te zijn en nog in Amsterdam te staan.
Dat alles zorgde ervoor dat we moesten rennen voor onze aansluitende vlucht naar Nashville.

De vlucht naar Nashville verliep verder voorspoedig en na ons opgefrist te hebben in het hotel gingen we richting Peg Leg Porker een barbecue restaurant dat alleen maar varkensvlees en kip maakt. “Als je brisket wilt ga je maar naar Texas.”, is hun motto.

We bestelden ribs, die “dry” kwamen (zonder saus), pulled pork en chicken wings en hadden coleslaw, smoked green beans, potato salad en patat als bijgerechten.

Van de mannen van het Belgische barbecueteam de Filous die we hier tegen het lijf liepen mochten we ook nog worst proeven. Ik vond het lekkere barbecue. Maar ik zal over de restaurants zelf na onze trip nog recensies schrijven.

Omdat we in eerste instantie Martin’s BBQ voor vanavond op het programma hadden staan en ze bij Peg Leg Porkert geen rund hadden zijn we toch nog maar even naar de downtown vestiging van Martin’s gereden en hebben daar een brisket platter besteld.

De chicken wings waren helaas uitverkocht.
Hiermee was de honger en ook de barbecuehonger voor vandaag wel gestild.